Τσεβάς Γεώργιος Δ. (1866-1944)
tsevas1.jpg

Ο Γεώργιος Τσεβάς γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1866 στην Πύλη (τότε Δερβενοσάλεσι) του δήμου Τανάγρας, ένατο και τελευταίο παιδί οικογένειας κτηνοτρόφων και αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης. Ο παππούς του, Μελέτιος Τσεβάς, έχει σκοτωθεί στις πρώτες μάχες του Αγώνα και ο πατέρας του Δημήτριος μόλις σώζεται από την καταδίωξη των Τούρκων. Το δημοτικό σχολείο το τελειώνει στο χωριό του, το ελληνικό σχολείο εν μέρει στη Θήβα και εν μέρει στην Αθήνα (Γ' Ελληνικό Σχολείο Πλάκας).

Η φοίτηση του στο Γ' Γυμνάσιο Πλάκας στην Αθήνα δεν είναι χωρίς προβλήματα, αφού μετά την επιτυχημένη εισαγωγική δοκιμασία καθυστερεί επί ένα χρόνο λόγω του θανάτου του πατέρα του. Παρά τα προσωπικά προβλήματα, αριστεύει πάντα διεκδικώντας στην τάξη του την πρώτη θέση ανάμεσα στους συμμαθητές του, πολλοί από τους οποίους ήταν απόγονοι ιστορικών οικογενειών. Συμμαθητές του ο μακεδονομάχος Παύλος Μελάς, οι μετέπειτα στρατηγοί ή ναύαρχοι Κολοκοτρώνης, Ραζη-Κότσικας, Σαχτούρης και Μακκάς, καθώς και ο αργότερα διοικητής της Εθνικής Τράπεζας Ι. Δροσόπουλος. Αποφοίτησε από την ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1891, ενώ στο μεταξύ είχε εκπληρώσει και τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις. Το 1892 παίρνει και την άδεια ασκήσεως του ιατρικού επαγγέλματος. Το ίδιο έτος αναχωρεί για ευρύτερες σπουδές στη Γαλλία όπου ειδικεύεται στην παιδιατρική στο Πανεπιστήμιο και σε νοσοκομεία του Παρισιού. Επιστρέφει στην Ελλάδα το 1894.

Μετά το γάμο του με την Αθηναία Αγγελική Τσιρίκου ασκεί την ιατρική αρχικά στην Αθήνα και στη συνέχεια στη νήσο Χάλκη Δωδεκανήσου από το 1896 έως το 1901 με διακοπή το 1897 όταν επιστρατεύεται λόγω του Ελληνοτουρκικού Πολέμου. Από το 1902 εγκαθίσταται στη Θήβα όπου ασκεί παιδιατρική αλλά και γενική ιατρική. Άρχισε να ασχολείται με τα κοινά από το 1903, οπότε εκλέγεται Δήμαρχος Τανάγρας. Το 1910 εκλέγεται βουλευτής Αττικοβοιωτίας με τον συνδυασμό νέων πολιτικών δυνάμεων. Το 1915 επανέρχεται στην Αθήνα προς χάριν των πανεπιστημιακών σπουδών των παιδιών του (ο Αρμόδιος σπουδάζει δικηγόρος, η Αντιόπη φιλόλογος και η Αλκμήνη φαρμακοποιός-τοξικολόγος) αλλά αμέσως επιστρατεύεται και πάλι λόγω του Α' Παγκοσμίου Πολέμου (1914-1918). Το 1921 διορίζεται υγειονομικός επιθεωρητής του Υπουργείου Εσωτερικών και τα επόμενα χρόνια προβαίνει σε ελέγχους και συμβάλλει στην επίλυση υγειονομικών προβλημάτων σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος ειδικότερα σε περιόδους τοπικών και γενικών επιδημιών. Αλλά ποιος ήταν ο Γεώργιος Τσεβάς ως επιστήμονας και ως άνθρωπος;

Η πορεία του Γεωργίου Τσεβά ξεδιπλώνει το εύρος της προσωπικότητας του: Πνεύμα ανήσυχο, Αποφασιστικός, Δυναμικός.

tsevas2.jpg

Είχε από πολύ μικρός απεριόριστη έφεση και επιμονή για μάθηση και πρόοδο, όπως φαίνεται και από το καθοριστικό επεισόδιο της ζωής του όταν ήταν δώδεκα ετών. Ο Τσεβάς μεγαλώνει με αγράμματους γονείς και αμφισβητείται αν η μητέρα του μιλά άλλη από την αρβανίτικη διάλεκτο. Παρόλα αυτά ο ίδιος είναι δεινός χειριστής της ελληνικής γλώσσας. Με την φιλομάθεια και εργατικότητα του καταφέρνει να αριστεύει πάντοτε, από το δημοτικό σχολείο έως το πανεπιστήμιο ενώ παράλληλα διοχετεύει τη ζωτικότητα του σε πολλές κατευθύνσεις. Ας σημειωθεί ότι ήταν και καλός αθλητής στο άλμα τριπλούν.

Είχε χαρακτήρα πράο αλλά παρορμητικό, όταν οι περιστάσεις το απαιτούσαν. Είχε λατρεία και υπεράσπιζε κάθε τι το ελληνικό, ιδίως ό,τι αφορούσε την αρχαιότητα και ειδικότερα την Βοιωτία. Χαρακτηριστικό είναι το επεισόδιο που συνέβη κατά τις σπουδές του στο Παρίσι όπου κάλεσε σε μονομαχία (!) ένα Ρουμάνο φοιτητή λόγω των συνεχών προσβλητικών του λόγων για την Ελλάδα. Σημειωτέον ότι η μονομαχία δεν έγινε ποτέ γιατί ο Ρουμάνος φυγομάχησε, ίσως όταν πληροφορήθηκε έγκαιρα ότι ο Τσεβάς, εκτός των άλλων, ήταν και άριστος σκοπευτής με πιστόλι. Ως γιατρός πέτυχε να αποκτήσει την καλύτερη για την εποχή του εκπαίδευση με μεταπτυχιακές σπουδές πλάι στους καλύτερους γιατρούς της Γαλλίας και όταν επιστρέφει στην Ελλάδα θεωρείται από τους κορυφαίους παιδίατρους. Η ιατρική, παρά τις ικανότητες του, δεν του απέφερε χρήματα. Θεωρούσε την ιατρική πρώτα ως λειτούργημα και όχι ως επάγγελμα και δεν έπαιρνε χρήματα από τους μη έχοντες.

Το ανήσυχο πνεύμα του τον οδήγησε από πολύ νωρίς στους δύσβατους δρόμους της πολιτικής. Ως Δήμαρχος Τανάγρας άφησε εποχή με την επίλυση προβλημάτων που χρόνιζαν και με την κατασκευή δρόμων και γεφυρών μεταξύ των διαφόρων χωριών του δήμου. Επειδή το κράτος δε διέθετε όλα τα απαιτούμενα χρήματα για την οδοποιία, εισήγαγε με επιτυχία το θεσμό της πρόσθετης προσωπικής εργασίας των δημοτών. Η αναγνώριση του έργου του και η ανταμοιβή της επιτυχίας ήρθαν πολύ γρήγορα: Συγκέντρωσε εναντίον του όλους τους πολιτικούς παράγοντες της περιοχής οι οποίοι πέτυχαν με διαφορά 15 ψήφων να μην επανεκλεγεί! Η συμμετοχή του στην κοινοβουλευτική πολιτική κονίστρα συνοδεύτηκε από ακόμα μεγαλύτερες απογοητεύσεις και του στοίχησε πάρα πολύ προσωπικά, επαγγελματικά και οικονομικά. Μετά την εκλογή του στη βραχύβια βουλή του 1910 με τον συνδυασμό Αττικοβοιωτίας Λαϊκό Κόμμα των νέων πολιτικών δυνάμεων με τον οποίο εξελέγη για πρώτη φορά ο Ελευθέριος Βενιζέλος, συνεχίζει τις προσπάθειες του τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις για συμμετοχή στη Βουλή. Εμπλέκεται στις έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις της περιόδου αυτής και τις ανώμαλες εξελίξεις του 1918.

tsevas-old-book-out.jpg

Το συγγραφικό του έργο αποσπά σημαντικό μέρος της δραστηριότητας του. Με τη συγγραφή της Ιστορίας των Θηβών καταπιάνεται ήδη από το 1919 και ασχολείται για μια δεκαετία. Η ιδέα της συγγραφής της Ιστορίας των Θηβών και της Βοιωτίας γεννήθηκε στη φυλακή, στο κελί 66, όπου είχε εγκλεισθεί επί δύο χρόνια μετά την καταδίκη του για συμμετοχή στα γεγονότα του 1918. Εκεί, για να μη περιπέσει σε μαρασμό λόγω απραξίας, ασχολείται με την μελέτη των αρχαίων συγγραφέων και την προετοιμασία της συγγραφής της ιστορίας. Η συγγραφή ολοκληρώνεται και με επιμέλεια της κόρης του Αντιόπης (μετέπειτα συζύγου του γιατρού και παππού μου Στέλιου Δαούτη). Εκτός από την Ιστορία δημοσίευσε τον Επισκοπικό Κατάλογο Θηβών. Σώζεται επίσης αδημοσίευτη μετάφραση από τα Γαλλικά του έργου οι Περιπέτειες το Τηλεμάχου του Fenelon. Μικρό απόσπασμα σώζεται και από Λεξικό της Αλβανικής (Αρβανίτικης διαλέκτου) το οποίο είχε συγγράψει.

Το 1929 αποτυγχάνει να εκλεγεί γερουσιαστής και ουσιαστικά αποσύρεται από την ενεργό πολιτική. Το ασίγαστο όμως ενδιαφέρον του για την πολιτική και την ιστορία τον συνόδευσε ως το τέλος της ζωής του. Επεδίωκε να συγκεντρώνονται τα βράδια στο σπίτι του φίλοι και συγγενείς και να γίνονται στην ομήγυρη συζητήσεις για πολιτικά και ιστορικά θέματα. Τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κι ενώ είναι ήδη μεγάλος σε ηλικία καταγράφει με μεθοδικότητα δημοσιογράφου τα γεγονότα του πολέμου αναμένοντας με αγωνία τη μεγάλη ημέρα της απελευθέρωσης από τη ναζιστική κατοχή και τη νίκη των συμμάχων. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να δει την Αθήνα ελεύθερη. Έφυγε ήρεμα στις 9 Οκτωβρίου 1944 τρεις μόλις ημέρες πριν από την Απελευθέρωση.

Εργογραφία

Ιστορία των Θηβών και της Βοιωτίας Έκδ. Πνευματικό Κέντρο Δήμου Θηβαίων, 2006

Unless otherwise stated, the content of this page is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License