Μπίμης Γιώργος | "Μνήμες της πέτρας και της Σιωπής..."

«Μνήμες της πέτρας και της σιωπής» είναι ο τίτλος της ποιητικής συλλογής του Γιώργου Δ. Μπίμη, που παρουσιάστηκε το απόγευμα της Πέμπτης 17 Δεκέμβρη 2015, στην «Αλκυονίδα», χωρίς εκδότες, μόνο με φίλους, συνοδοιπόρους και συναγωνιστές. Μια εκδήλωση για την ποίηση που έχουμε τόση ανάγκη σήμερα. Για την ανάγκη να ακουμπήσουμε στα ποιητικά εκείνα σύμβολα που είναι ικανά να θρέψουν τις σημερινές και αυριανές νέες γενιές. Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

%CE%9C%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%82%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CF%80%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A3%CE%B9%CF%89%CF%80%CE%AE%CF%82.jpg

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης παρουσιάστηκαν μελοποιημένα ποιήματα της συλλογής από τον συνθέτη και τραγουδιστή, Παντελή Θαλασσινό, τη σολίστ κιθάρας Εύα Φάμπα ενώ συμμετείχαν οι μουσικοί Μανώλης Μητσάκος (φωνή και μπουζούκι) και ο Λάζαρος Σαββίδης (κρουστά). Ποιήματα του ποιητή της αναζήτησης και της ανησυχίας διάβασαν οι ηθοποιοί Βασίλης κολοβός και Κατερίνα Κουτροκόη.

«"Κατά βάθος η ποίηση είναι μια ανθρώπινη καρδιά φορτωμένη όλο τον κόσμο", έλεγε ο Νικηφόρος Βρεττάκος. Τέτοια είναι και η ποίηση του Γιώργου Μπίμη. Μια καρδιά φορτωμένη τον πόνο και τα όνειρα όλου του κόσμου. Στην περιπλάνησή της αυτή η καρδιά αναζητά την ουσία της ύπαρξης διακηρύσσοντας ταυτόχρονα της ιδέες του:
"Αύριο τα παιδιά θα 'χουν μια αυλή αδελφέ μου, θα 'χουν ένα δέντρο να ξαπλώνουν στον ίσκιο του… Θα έχουν τη σχολική τους τσάντα, το αλφαβητάρι, θα μάθουν τα πρώτα γράμματα… Αύριο τα παιδιά θα διαβάζουν ποιήματα κάτω από τις αχτίδες του φεγγαριού!" Ο Γιώργος Μπίμης, ποιητής της αναζήτησης και της ανησυχίας, δυναμικός και τρυφερός ανατόμος των ταπεινών αλλά ανυπότακτων ανθρώπων, τολμά, παρατηρεί και ανασυνθέτει τη ζωή», είπε, μιλώντας για το έργο του, η συγγραφέας - δημοσιογράφος, Σοφία Αδαμίδου.

Ο ζωγράφος Παναγιώτης (Τάκης) Βαρελάς, είπε για τον ποιητή: «Μ' αυτόν τον άνθρωπο είχα την τύχη να περπατήσω μαζί του με κοντά παντελονάκια. Να κοινωνήσουμε από ίδιες αξίες και ιδανικά. Να διαβούμε τους ίδιους δρόμους. Συναντηθήκαμε μετά από 30 χρόνια όχι γιατί δεν ξέραμε που να πάμε αλλά γιατί είμαστε μετανάστες στην ίδια μας την πατρίδα. Ο Γιώργος γεννήθηκε μέσα από μια μήτρα που δούλεψε στα καπνοχώρια και τα γιαπιά (…) γι' αυτό ξέρει για ποιους γράφει, για τους εργαζόμενους, για τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας, για τους ανήμπορους, για όσους έχει πνίξει η αδικία. Και μαζί με αυτούς βρίσκεται στους κοινωνικούς αγώνες και πορεύεται μαζί τους».

Στο τέλος της εκδήλωσης ο ίδιος ο ποιητής αφού ευχαρίστησε όλους τους παρευρισκόμενους έκλεισε με την ευχή και ελπίδα όπως είπε «να ζήσουμε ένα καλύτερο αύριο από αυτή την τραγωδία και τη βαρβαρότητα που ζούμε σήμερα και να συνεχίσουμε να πολεμάμε».

Σχετικές δημοσιεύσεις

Unless otherwise stated, the content of this page is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License