500 λέξεις με τη Μάρτυ Λαμπρου
lamrou-marty.jpg

Η Μάρτυ Λάμπρου γεννήθηκε στη Λιβαδειά και κατοικεί στην Αθήνα. Εχει εκδώσει: «Το κόκκινο κουτί», νουβέλα, Λεωνίδας Χρηστάκης, 1997. «Κόπιτσες», διηγήματα, Οσελότος, 2010. «Με λυμένο χειρόφρενο», μυθιστόρημα 2014, βραβεία Ακαδημίας Αθηνών. «Ενοικιάζεται το παρόν», διηγήματα, Κέδρος, 2016.

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Ουίλιαμ Φώκνερ, «Η βουή και η μανία», εκδόσεις Καστανιώτης. Το τελευταίο χρονικό διάστημα παραμένει δίπλα μου και επιμένει.

Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Η Αννα Καρένινα. Για τα όρια μεταξύ του έρωτα και της μητρότητας, της ελευθερίας και της υποταγής. Και γιατί είχε έναν δικό της θάνατο.

Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Με τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Σε ένα ξωκκλήσι της Σκιάθου, στον περίβολο. Το κύμα μορμυρίζον, χορεύον με ατάκτους φλοίσβους και αφρούς. Το δείπνο μας θα περιλαμβάνει κρύο νερό, ψωμί, ελιές και σύκα.

Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Υπάρχει αρκετός θυμός γύρω μου ώστε να μην επιτρέπω στον εαυτό μου κι άλλον.

Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
Δεν έχω νιώσει βαθιά συγκίνηση από κάποιο βιβλίο που διάβασα πρόσφατα. Ισως να ευθύνονται οι απαιτήσεις μου για το ιδιαίτερο συναίσθημα που δεν ταράζει τα νερά της ψυχής αλλά τα καταυγάζει.

Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
«Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Μαρσέλ Προυστ. Χρόνια πριν είχε εκδοθεί από τον Ηριδανό σε έξι τόμους νομίζω, είχα διαβάσει τους τρεις. Τότε ντράπηκα, τώρα καταλήγω πως κέρδισα. Τα καλά βιβλία είναι αποκαλυπτικά σε βάθος χρόνου και ανεξάντλητα ακόμη και αν δεν τα έχεις διαβάσει ολόκληρα.

«Ενοικιάζεται το παρόν». Κυριολεκτικός αλλά και συμβολικός τίτλος. Πώς προέκυψε η όλη ιδέα;
Αρχικά ήταν η εικόνα με τα ενοικιαστήρια που βλέπω τα τελευταία χρόνια και που όλο μεγεθύνεται. Επειτα η δική μου ψυχική δόνηση και ο φόβος. Ο τρόπος μου ήταν να τα δαμάσω με τη γλώσσα. Να εισχωρήσω στην άμορφη μάζα και να βρω έναν κόσμο με δική του μορφή και φωνή. Χωρίς γενικές γραμμές και διαμορφωμένα συναισθήματα. Που διεκδικεί το δικό του παρόν, με τη βαθιά χαρά και τη βαθιά λύπη. Ενα ψήγμα του αρκούσε για την επινόηση του βιβλίου.

Η Αθήνα τι ρόλο παίζει στη διηγηματογραφία σας;
Από το πρώτο διήγημα που άρχισα να γράφω ώς το τελευταίο ήρθε η Αθήνα σαν έκλαμψη. Αλλά και για προσωπικό λόγο. Προέρχομαι από την επαρχία, ενηλικιώθηκα εκεί και τα ύστερα χρόνια έως και σήμερα ζω στην Αθήνα. Στο ευρύτερο κέντρο, με δεκατέσσερις μετακομίσεις. Της το όφειλα για τις εμπειρίες και τις προκλήσεις που αποκόμισα. Ισως να είναι κι ένας αποχαιρετισμός.

Εχετε Facebook, Twitter κ.λπ.; Εάν ναι, εμποδίζουν ή εμπλουτίζουν το γράψιμο και το διάβασμα;
Διατηρώ λογαριασμό στο f/b και μπορώ να πω πως η πρακτική του χρήση, η πληροφορία συγκεκριμένα, βοηθάει να σώζω χρόνο. Για μένα δεν εμπλουτίζει ούτε το γράψιμο ούτε το διάβασμα. Κατά τ’ άλλα, με υπερβαίνει ως γενιά και δεν γνωρίζω πού θα οδηγήσει όλο αυτό.

*Αναδημοσίευση από την έκδοση της εφ. ΗΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 25/9/2016

Unless otherwise stated, the content of this page is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 License